The sky washed away the window’s sorrow with rain,
And four dusty rooms were cleansed of their dust.

But from these two windows of mine—I mean, from these two eyes of mine—
Can your sorrow ever be washed away by the rain?

Time didn’t give us a chance to prove that we are still capable
of sacrificing our lives for those we love.

You left so easily, and I never thought, not even for a moment,
that anyone could abandon their lovers so easily!

For you are the immortal saint—the eternal one—who
was purified by the spring of the immortals’ magic.

You are that word in the eternal notebook of my thoughts,
which the rain of time will never erase.

Arabic Translation

السَماءُ غَسلت حُزن الشُباكِ بالمَطرِ

وأربع حُجراتٍ مُغبرة، من غبارها طُهّرت

لكن من نافذتيَّ هاتين— أعني، من عينايَ هاتين—

هل يُمكن أن يُمحى حُزنكِ بالمَطر؟

لم يعطنا الزمان فرصة، لنُبرهن أنّه لايزال بمقدورنا

التضحية بأرواحنا من أجل الأحبة

غادرتِ بسهولةٍ، ولم أكن أظن يومًا ابداً،

أن يتخلى أحدٍ عن العشّاق بهذه السّهولة!

فأنتِ القديسة الخالدة—الأبدية—التي

تطهرتِ بنبع سحرِ الخالدين

أنتِ ذلك الكلام في دفتر افكارى الأبدي،

لا يمحوه مطر الأزمان أبدًا

Persian Poem

ملالِ پنجره را آسمان به باران شُست

چهار چشمِ غُبارینش از غباران شُست

از این دو پنجره امّا- از این دو دیدهِٔ من-

مگر ملالِ تو را می توان به باران شُست؟

امان نداد زمان، تا نشان دهیم که دست

هنوز می‌شود از جان به جایِ یاران شُست

گذشتی از من و هرگز گُمان نمی‌کردم

که دست می‌شود اینسان زِ دوستداران شُست

تو آن مُقدّسِ بی‌مرگ- آن همیشه- که تن،

درونِ چشمهِٔ جادویِ ماندگاران شُست

تو آن کلام که از دفترِ همیشه‌ ی من

تو را نخواهد بارانِ روزگاران شُست