Far from you, the face of the world is unseen,

Come, let your eyes tonight

Be the key to tomorrow’s dawn,

The key to the coming dream,

The key to the new day.

Open the vaults of secrets,

And bring me the wine of beauty in its cup,

Let the Thuraya necklace scatter upon my tresses,

Let the Thuraya necklace scatter upon my tresses

Let the Thuraya necklace scatter upon my tresses

Let the Thuraya necklace scatter upon my tresses

Behold the fragrance of God’s flowers as it winds through the garden,

Most beloved to me, the Nilofer flower, curling along the wall,

Do not be fooled, O Saeb, by the false piety of those who wear turbans,

For in this empty dome, the voice resounds without reason or meaning.

Come, with the light of the heart, let us gaze like the longing of the raging sea,

What love is this that has sullied the shells and filled them with secrets?

Come, O companion of the soul, let us weave our breaths together,

And with our love, let us ignite the fire in these galaxies.

The voice of love resounds only in a heart brimming with passion,

Come to the tavern of lovers, where the echo of the beloved is heard,

Do not be fooled, O Saeb, by the false piety of those who wear turbans,

For in this empty dome, the voice resounds without reason or meaning.

Behold the fragrance of God’s flowers as it winds through the garden,

Most beloved to me, the Nilofer flower, curling along the wall,

Do not be fooled, O Saeb, by the false piety of those who wear turbans,

For in this empty dome, the voice resounds without reason or meaning.

Arabic Translation

بعيدًا عنك، لا يُرى وجه الدنيا

تعالَ، لتكن عيناك في هذه الليلة

مفتاحًا لصباح الغد

مفتاحًا للحلم القادم

مفتاحًا للنهار الجديد

افتح خزائن الأسرار

وأحضر لي شراب الجمال في كأسه

ليَتناثر عِقد ثريا على خصلات شعري

ليَتناثر عِقد ثريا (على خصلات شعري)

ليَتناثر عِقد ثريا (على خصلات شعري)

ليَتناثر عِقد ثريا (على خصلات شعري)

تأمل رائحة ورد الله وهي تتسلل في البستان

من الأكثر عشقًا لي، زهرة النيلوفر، وهي تلتف على الجدار

فلا تنخدع، يا صائب، بزيف التقوى لمن أرتدى العمامة

ففي هذه القبة الخاوية، يصدح الصوت بلا عقل ولا معنى

تعالَ، بنور القلب نرنو كشوق موج البحر الهائج

أي عشق هذا الذي لوّث المحار وملأه بالأسرار؟

تعالَ، يا رفيق الروح، لننسج أنفاسنا معًا

وبحبنا فلنشعل النار في هذه المجرات

صوت الحُب يصدح فقط في القلب المُفعم بالعشق

تعالَ إلى حانة العُشاق، حيث صدى الحبيب يتردد هناك

فلا تنخدع، يا صائب، بزيف التقوى لمن أرتدى العمامة

ففي هذه القبة الخاوية، يصدح الصوت بلا عقل ولا معنى

تأمل رائحة ورد الله وهي تتسلل في البستان

من الأكثر عشقًا لي، زهرة النيلوفر، وهي تلتف على الجدار

فلا تنخدع، يا صائب، بزيف التقوى لمن ارتدى العمامة

ففي هذه القبة الخاوية، يصدح الصوت بلا عقل ولا معنى

Persian poem

جدا از تو نمی‌خواهم ببینم روی دنیا را

بیا تا در شب چشمت

ببازم صبح فردا را

ببازم صبح فردا را

ببازم صبح فردا را

بیا بگشا سر خم را

بیاور پیش مینا را

به روی زلف‌های من

بریز عِقد ثریا را

بریز عِقد ثریا را

بریز عِقد ثریا را

به عطر گل خدا را بین که در گلزار می‌پیچد

ز نیلوفر که عاشق‌تر که بر دیوار می‌پیچد

مخور صائب فریب فضل از عمامه‌ی زاهد

که در گنبد ز بی‌مغزی صدا بسیار می‌پیچد

بیا با چشم دل بینیم شوق موج دریا را

کدام عشق کهن آلوده پر کرده صدف‌ها را

بیا ای هم نفس در هم بریزیم این نفس‌ها را

بیا با عشق خود آتش زنیم این کهکشان‌ها را

صدای عشق تنها در دل هوشیار می‌پیچد

بیا میخانه آنجا هم‌صدای یار می پیچد

مخور صائب فریب فضل از عمامه‌ی زاهد

که در گنبد ز بی‌مغزی صدا بسیار می‌پیچد

به عطر گل خدا را بین که در گلزار می‌پیچد

ز نیلوفر که عاشق‌تر که بر دیوار می‌پیچد

مخور صائب فریب فضل از عمامه‌ی زاهد

که در گنبد ز بی‌مغزی صدا بسیار می‌پیچد